[pdf-embedder url=”https://v88p.ams01.stagingplatform.nl/wp-content/uploads/2016/01/SCN_Newsletter_Jan.2011_NL.pdf”]

Lieve vrienden en familie,

5 JAAR SIAMA CHILDREN NAMIBIE

Wij willen graag een kort verslag geven van ons bezoek aan ons kinderhuis in Omaruru.

Wij, Theo en Betty zijn de derde week van november vertrokken vanaf Amsterdam via Frankfurt direct naar Windhoek. Wij kwamen zeer vroeg in de morgen in Windhoek aan, hebben een auto gehuurd en zijn naar het centrum van Windhoek gereden. Wij hebben daar in een boekenzaak voor onze kleintjes en oudere meisjes Engelse boeken gekocht. Vandaar naar Omaruru vertrokken en ongeveer na 2 – 3 uur rijden aangekomen. We hebben de lopende zaken met Heike en Ender doorgenomen en waren s avonds helemaal gaar.

Ons kinderhuis heeft nu actueel 5 jaar kinderen (het 1e jaar hebben wij het kinderhuis opgebouwd). Dat moet gevierd worden ! Wij zijn met de kinderen naar een camping gereden, waar de kinderen van de eigenaren gebruik mochten maken van het zwembad. Aldaar stond ook een grote chocoladetaart en limonade klaar (zie foto s). Heerlijk om al deze meiden zo blij te zien.

Van een bevriende lodge, de Omaruru Game Lodge, mochten wij en de meiden een safari trip maken. Wat een geweldige ervaring! De kleintjes waren wel bang en er werd van alle kanten naar opa (Theo) geroepen. Er renden 3 olifanten achter onze auto !

Van een andere bevriende lodge, Epako Lodge, hebben wij een super donatie gekregen. Wij kregen een gasfornuis + een separate oven. Momenteel kookt Appolonia op electra en dat is erg duur (zie foto). Nogmaals voor deze donaties onze dank. Baje Dankie, ook namens de meiden.

Toen wij in het kinderhuis waren sprong de waterleiding. Theo is met Ender naar het dorp gereden om onderdelen te kopen. Ook hebben wij de bankzaken voor het komende jaar geregeld. Dat waren diverse bezoekjes voordat alles rond was.

Na een geweldige, maar wel drukke week hebben wij nog 14 dagen van het prachtige Namibi genoten.

Wij hadden nog een verjaardag te vieren. Loek werd 5 januari 70 jaar. Hij heeft een geweldig feest gegeven in het kader van SIAMA Children Namibie. Fantastische donaties gekregen voor een totaal bedrag van Euro 2850. Iedereen nogmaals hartelijk dank. Wij hopen dat het een zonnig en gezond voorjaar mag worden.

Theo, Loek, Ada en Betty

Siama Children Namibie

Wij hebben tevens een kort verslag van Heike,

onze directeur van het Kinderhuis ontvangen: Op 13 januari 2010 is het nieuwe schooljaar begonnen en 2 meisjes hebben SIAMA verlaten omdat hun families naar een andere stad zijn verhuisd. Hierdoor konden wij 2 nieuwe kinderen verwelkomen: Nguvitjita, het 9-jarige zusje van Jasmin en Rebekka, een Ovambo wees die in februari 12 jaar zal worden. Beide zijn al aardig gesetteld en vormen al een onderdeel van onze groep.

In november vorig jaar vierden we ons kerstfeest, die nog een keer gesponsord is door Rene en Albert uit Luxemburg. We hebben schaapvlees van de braai en een lekkere chocoladetaart gegeten en alle meisjes kregen een kleurrijk kleed uit Tanzania cadeau. Na de lunch kon er natuurlijk genoten worden van een frisse duik in het zwembad!

Gedurende de vakantie, hebben verscheidene mensen SIAMA bezocht, Hendrik-Jan en Els Langezaal met hun familie waren daar vlak voorde kerstdagen. Jammer dat de kinderen er niet waren, maar wellicht ontmoeten zij deze bij een eventueel volgend bezoek.

Momenteel zijn de meisjes druk met de training voor de jaarlijks atletiek wedstrijd van de scholen. Zij zijn allen weer begonnen met zelfverdedigingslessen om hun kennis (die ze al hadden) hierin op te frissen.

Het is alweer veel te lang geleden dat u iets hoorde van Siama Children Namibie. Tijd dus, om iets van het project te vertellen.

De meisjes doen het tot dusver allemaal goed, zijn gezond (geen Mexicaanse Griep) en kijken uit naar de vakantie die eind november begint tot half januari.

Of ze allemaal over zijn naar een volgende klas (grade) weten ze pas bij het begin van het nieuwe schooljaar. Dus blijft het in de vakantie spannend waar zij in januari naartoe gaan.

Voor de oudste meisjes (4) die inmiddels 15 jaar zijn, zou dan hun laatste schooljaar zijn aangebroken. Wat zij daarna gaan doen is nog heel onzeker. Heike wil kijken of zij scholen kan vinden voor een vervolg (beroeps) opleiding of anders, werk vinden. Dit houdt in dat ze dan verhuizen van Siama naar een andere plaats, omdat deze opleidingen niet in Omaruru zijn.

Wel hebben verschillende meisjes nog steeds Franse en of Duitse les van Heike. Namibië is van origine een Duitse kolonie geweest en veel (oudere) inwoners spreken nog Duits. Dan is het dus logisch dat de jongere bevolking toch nog iets van deze taal wil kunnen spreken.

Ik vroeg aan Heike waarom Frans? Zij schreef mij terug dat er steeds meer Franse toeristen op vakantie gaan naar Namibië. En omdat toerisme de grootste bron van inkomen is in dit land, is het natuurlijk een pré als onze meisjes de gasten in het Frans te woord kunnen staan (mits ze natuurlijk in de toeristensector te werk gaan). Met kennis en vaardigheid van de computer, ligt er voor de meisjes een betere toekomst in het verschiet. Het is te hopen dat ze dan niet zo snel zwanger raken, want dat is een groot probleem in Namibië. Jonge, onopgeleide meisjes, raken zeer snel zwanger!

Wij mogen ons gelukkig prijzen dat geen van onze meisjes zwanger is geraakt. In Namibië zijn op deze leeftijd al heel wat girls moeder, met alle gevolgen van dien. (geen werk meer, HIV besmetting e.d.) Grote lof gaat hier uit naar Heike en Apollonia, die onze girls constant op het hart gedrukt hebben op te letten en wat de consequenties van een zwangerschap zijn….

In 2010 zullen er dus wel veranderingen in het huis plaats vinden. Maar de lege plekken zijn heel snel weer opgevuld. Honderden meisjes staan op wachtlijsten. Er zal dus zeker niet lang een lege plaats in het huis zijn.

Binnen 2 weken gaan Theo en Betty weer naar Omaruru om er een kijkje te nemen. Zij zullen zelfs met Heike en Apollonia aan de tafel gaan en toekomstplannen bespreken. Moet er uitbreiding komen van het huis? Gaan we meer kinderen opnemen om hen een betere toekomst te geven. Wat zijn de consequenties van deze beslissing; financieel, operationeel, e.d.?

In een volgende nieuwsbrief hoop ik een tipje van de sluier te kunnen oplichten. Het zou toch fantastisch zijn als we nog meer kinderen een kans op een beter bestaan kunnen geven. En dit alles dankzij uw steun en goede gaven!

Gaan er in huis veranderingen komen, buiten is al veel veranderd en hoe!! Engelen bestaan! Echt!!

Heike en haar man Ender kregen van goede kennissen die teruggaan naar Europa, en ook in Omaruru wonen, hun zwembad cadeau!! Zoals u op de foto’s kunt zien, het is een groot plastic badzeil dat in de grond gegraven moest worden. Zij hebben dat aan Siama geschonken, zodat de meisjes er ook profijt van konden hebben. Met elkaar hebben ze geholpen met een gat te graven, waar het zeil in paste. Ender heeft de bodem ge-egaliseerd en een zachte houten vlonder gelegd, zodat de meisjes schone voeten hebben voor ze in het water springen. En met chlorine houden ze het water schoon. Over de temperatuur van het water hoef je daar niet in te zitten, want meestal is het daar heel warm, zo’n 30 tot 37 graden.

Het is toch een luxe en ook de meisjes zijn er verguld mee. Toch wel bijzonder als je zoiets aangeboden krijgt!

Tot zover het laatste nieuws van ons project. Wij danken u voor alle steun in het afgelopen jaar en we hopen dat we ook in 2010 weer op u mogen rekenen.

Wij, Heike, Apollonia, Ender en al onze meisjes wensen u heel fijne kerstdagen en alle goeds voor het nieuwe jaar!

Loek, Ada, Theo en Betty

Siama Children Namibie

Omaruru is momenteel een koude plaats. Het is nu winter en vooral s nachts daalt de temperatuur vaak onder het vriespunt. Gek genoeg loopt de temperatuur overdag weer naar de 20 graden dus het is binnen 24 uur een enorm verschil. Gelukkig hebben we een nieuw dak op het huis, wat zorgt dat het beter geisoleerd is en zodat alle bewoners warm onder de wol liggen s nachts.

Dit hebben we kunnen realiseren dankzij de vele sponsoring en steun van u in de afgelopen jaren. Wie had ooit kunnen denken, toen wij dit project startten 6 jaar geleden, dat we 18 meisjes zo’n leven konden bieden! Ze hebben nu uitzicht op een betere toekomst; gaan naar school, weten wat een hyginisch leven betekent, maken plannen voor wat ze later willen worden, en hebben iets van de wereld en hun land geleerd! Lokaal brengen Heike en Apolonnia ze met veel facetten van het leven in aanraking, laten ze zien dat er een uitweg is uit hun soms troosteloze bestaan. Op afstand helpen wij met z n allen om deze mogelijkheden te creeren.

Omdat we u altijd berichten over het leven daar, hoe het met de bewoners van Siama gaat, willen we nu een keer een deel van de sponsoren in het zonnetje zetten! We weten dat we in een nieuwsbrief niet iedereen kunnen noemen, maar weet dat alle giften en gaven (groot en klein) ons zo dierbaar zijn en ons project zo ontzettend veel steun geven om door te gaan! Siama startte als een nederlands project; maar wie had kunnen bevroeden dat we zo internationaal zouden worden? We hebben sponsoren in Duitsland, Luxemburg, Frankrijk, Verenigde Staten, en uiteraard Nederland.

Dankzij Heike hebben we een hoop sponsoren uit Luxemburg. Heike’s moeder heeft onlangs een groot bedrag bijeengebracht via de Club Guttland; Fifty-One International. Een fantastisch steun dat deze vriendenclub ter beschikking stelde voor ons doel.

Onlangs ontvingen we via een neef van Ada een donatie van de B.A.M. , een Nederlandse bouwonderneming. Omdat zij 140 jaar bestaan wilden zij deze verjaardag vieren met de sponsoractie, BAM 140, waarin alle werknemers een goed doel mochten voordragen. Uit al die inzendingen hebben ze 140 doelen gekozen die ieder een eenmalige donatie van hen hebben ontvangen.

Natuurlijk hebben we al jaren een zeer goede relatie met Namibie ProKind. Deze Duitse organisatie helpt en ondersteunt de kinderen met schoolgeld, -middelen en materialen. De oudere meisjes die nu voortgezet onderwijs volgen, kunnen dankzij deze organisatie naar extra bijlessen in computeronderwijs. Deze lessen worden in Omaruru gegeven en zijn in Namibië zeer kostbaar.

Op 10 december 2008 werd de iCap Charitiy Day gehouden. iCAP is een wereldwijde energiebroker organisatie. Het idee achter the ICAP Charity Day is om alle opbrengsten en commissies van die dag ter beschikking van goede doelen te stellen. Ieder land kiest zijn eigen doelen. In Nederland heeft Dolly Wilbrink ons project voorgedragen als goede doel. We zijn op 10 december langsgegaan om alle iCap medewerkers persoonlijk te bedanken voor hun steun en inzet voor ons project.

WEVEA (Werk Eens een dag Voor Een Ander) ondersteunt ons werk al vele jaren. Wat begon als een klein initiatief in de SAP wereld is ondertussen uitgemond in een nationale dag waarin meer dan 100 consultants een vrije dag opnemen, wel gaan werken en hun opbrengsten van 1 dag doneren aan een goed doel. Wevea draagt ons een warm hart toe en elk jaar zijn we altijd zeer vereerd dat zoveel consultants ons project willen ondersteunen!

Een familie in het Brabantse was onlangs 25 jaar getrouwd en wilden met hun hele gezin een vakantie doorbrengen in Namibië. Via het internet vonden zij onze site en besloten dat ze in plaats van kado’s graag een donatie voor Siama wilden hebben. Leuk dat ze ons via het internet gevonden hebben, vertrouwen in ons project hadden en het bedrag wat zij op hun huwelijksfeest ontvingen, nu persoonlijk in Omaruru gaan brengen! We wensen ze een hele fijne vakantie.

Een relatie van de Don Boscoschool vierde onlangs hun zilveren bruiloft. Ook zij besloten dat ze in plaats van kado’s liever een donatie voor Siama wilden hebben. Heel veel dank daarvoor.

Maar natuurlijk vergeten we al die maandelijkse bijdragen niet. Fantastisch dat we zo’n trouwe schare van mensen hebben die elke maand helpen onze stichting te ondersteunen. Het heeft ons zoveel geholpen in het begin, want zo zijn we gestart en nog steeds is het onze solide basis waarop we door kunnen gaan. Heel veel dank daarvoor.

En wat hebben we bereikt met al deze steun.. We hebben een goed dak boven ons hoofd in Omaruru, de meisjes kunnen op de fiets naar school, we hebben dankzij uw gaven en giften de mogelijkheid om Heike en Apollonia een salaris te betalen. Wij zijn heel blij met zulke mensen die elke dag hun krachten in de meisjes steken. En dat valt niet mee elke dag kleine meisjes worden (moeilijke) pubers!

Er is een betere watervoorziening op Siama; een nieuwe aansluiting op de waterput zodat we ons eigen water hebben en daardoor onze eigen groenten te kunnen kweken.

Een zonneboiler gekocht zodat we milieuvriendelijk warm water hebben. Tevens is dit een goedkope manier om energie op te wekken en altijd voorradig te hebben. In Omaruru wordt soms uren de elektriciteit afgesloten.

En uiteraard gaat een deel van het geld naar dagelijks onderhoud. De auto moet gerepareerd worden, er moet eten op tafel komen, de dokter moet betaald worden; alle kosten die elke normaal gezin ook kent en waarmee we ons huis in Omaruru in stand kunnen houden.

We kunnen nog wel even doorgaan met alle steun die we ontvangen van stichtingen, particuliere initiatieven en acties. Alle steun is zeer gewaardeerd door ons en door onze Siama bewoners in Omaruru.

Weinig nieuws zelf uit Omaruru deze keer; het gaat goed met alle bewoners. Volgend keer weer een uitgebreid verslag. Deze keer nog wat foto’s.

Een trip naar Swakopmund

Dankzij de donatie van kennissen van Heike en Ender,brachten de meisjes een weekend door in Swakopmund. Daar genoten ze van zon, zee en het strand…..

In de vorige nieuwsbrief vermeldde ik dat Betty en Theo een bezoek aan Siama zouden brengen, Wel, ze hebben reuze genoten van hun reis en uiteraard van de Siama-girls!! Met de oudste meisjes en Heike en Ender gingen ze naar een ‘open lucht’ concert, waar een vrouwelijke rocker optrad, die gitaar speelde. Ze vonden het fantastisch en je raadt het al…. Ze willen nu allemaal gitaar leren spelen! (Helaas zal dit nog wel even een droom voor ze blijven)

. 

Ook werd er een musical opgevoerd door een groep straatkinderen uit Windhoek die deze onder leiding van een Nederlandse vrijwilligster hadden ingestudeerd. Ook dit optreden viel in goede smaak bij onze meisjes en zij zelf hebben toen nog een performance gegeven met hun liedjes. Heel leuk, want zingen kunnen onze meiden zeker!! Al met al een superavond met veel gezelligheid en plezier.

Nieuw dak

December – half januari is de grote vakantie. Omdat de meisjes dan niet op Siama zijn is deze tijd gebruikt om het huis van een nieuw dak te voorzien. Steeds weer bleven de lekkages terugkomen. Omdat het huis een plat dak heeft, bleef het water er steeds te lang op staan. Zoals op de foto te zien is, hebben ze het dak nu schuin gemaakt, zodat er een betere afwatering is gekomen. De hele reparatie was een dure oplossing, maar het is erg mooi geworden en nu kunnen we weer jaren vooruit met een ‘droog’ huis. De eerste regenbuien zijn geweest en Heike meldde dat het nergens meer lekte. Iedereen slaapt nu weer in een droog bed. Hoera!!

De oude situatie

Het nieuwe dak

Computerlessen

Half januari kwamen de meisjes weer terug op Siama en nu gaan ze alweer een maand naar school. Ze zijn allemaal overgegaan naar een volgende klas, dus dat is goed nieuws. Er gaan nu 7 meisjes naar het vervolgonderwijs (ja ja de kleintjes worden groot) Deze zeven meisjes krijgen na school extra computerlessen. Ze leren wat internet is en hoe ze met Word en Excel moeten werken. Dankzij giften van o.a. Namibia Prokind en andere sponsoren hebben we op Siama nu de beschikking over 2 computers mèt internet aansluiting. Nu kunnen de meisjes bijvoorbeeld zelf informatie op internet opzoeken of werkstukken voor school maken.

Een stagiaire

Sinds half januari is een vrijwilligster, Claudia, uit Oost-Duitsland voor 3 maanden op Siama. Zij studeert voor sociaal pedagoge en loopt stage in Omaruru. Elke middag helpt zij kinderen bij hun huiswerk en speelt verschillende spellen met als doel om de meisjes te leren beter met elkaar om te gaan en respect en waardering voor elkaar te hebben. Want het is niet altijd pais en vree op Siama……

Onlangs hebben wij een nieuw meisje, Alexandrine, verwelkomd. Zij komt uit het “lokale ghetto”. Haar zusje Shirley, miste Alexandrine heel erg en zij wilde ook graag naar school. Heike heeft veel moeite moeten doen om haar een plaatsje op school te bezorgen en gelukkig kon zij ook op Siama komen wonen. Zo had Siama binnen 1 week twee nieuwe bewoonsters.

Maar de overige dames, gaven de nieuwelingen niet het gebruikelijke warme welkom, wat ze in andere gevallen wel deden. Zij toonden duidelijk… wij zien hier al jaren, en speelden de baas. Het escaleerde behoorlijk en na vele gesprekken lukten het Heike en Apollonia uiteindelijk om de neuzen weer in één richting te krijgen en daarmee was de vrede (voorlopig) getekend…

Maar Shirley (de nieuweling) bleef mokken en maakte van haar kant telkens weer heibel. Gooide met schoenen, sloeg, schold Apollonia uit etc. Heike had uiteindelijk geen andere oplossing Shirley voor de keus te zetten: of je gedraagt je volgens de regels, of je moet terug naar huis. Shirley koos voor het laatste en zo is haar zusje Alexandrine weer alleen op Siama. Ze vindt het heerlijk met de andere meisjes Heike schrijft dat alles goed gaat met haar, ze een lief karakter heeft en dat wij moeten leren dat sommige Afrikanen nu eenmaal niet te helpen zijn. Alles bij elkaar genomen hebben Heike en Apollonia een hectische tijd gehad. Daarom is het zo heerlijk dat ze nu met de meisjes….

Een weekend uit gaan

Vrienden van Heike en Ender uit Luxemburg hebben geld gedoneerd om de kinderen een weekend in Swakopmund te vermaken. U moet weten dat Swakopmund ongeveer 280km van Omaruru, aan de kust ligt. Het is een redelijk grote ‘badplaats’ waar het in de zomer (nu dus) heerlijk toeven is. Welgestelde Namibiers huren hier een onderkomen om zo de hete zomers in het binnenland te ontvluchten. Het verschil in temperatuur tussen Swakopmund en Omaruru is soms meer dan 15 tot 20 graden en er is aan zee altijd een heerlijke bries.

Er zijn in Swakopmund veel winkels, meer luxe, er is een haven, restaurantjes. Kortom, het is een wereld van verschil tussen Swakopmund en Omaruru. Enfin, eind februari moet dit uitje plaatsvinden.

Heike heeft heel veel te regelen gehad voordat ze met het hele stel op pad kon gaan; slaapplaatsen, waar gaan ze eten, vervoer, etc. En nu gaan ze in 2 minibussen naar Swakopmund waar ze ongetwijfeld het weekend van hun leven gaan hebben. Onze meisjes zijn nog nooit zover van huis geweest (de meesten niet eens buiten Omaruru). Dit moet natuurlijk een geweldige ervaring voor ze worden.

In de volgende nieuwsbrief zullen we een verslag en foto’s geven van dit onvergetelijke uitje.

De boom

Op het terrein van Siama staan verschillende oude (rotte) bomen. Dat het flink kan stormen bewijst deze foto. Plotseling brak één van deze zware bomen in tweëen. Gelukkig waren er op dat moment geen meisjes in de buurt van deze boom aan het spelen. Je moet er niet aan denken wat er had kunnen gebeuren. Wel moet er nu een oplossing voor de andere bomen gezocht worden. Ender wil deze bomen wel omzagen maar heeft dan een electrische zaag (€???) nodig of er wordt iemand gezocht die de klus kan klaren……

In elk geval een nieuwe aanslag op de financiën.

Mocht u mee willen helpen om hier een steentje (hoe klein dan ook) aan bij te dragen, aarzel niet! Of wellicht kent u in uw kennissenkring mensen die ons project willen steunen! Ons banknummer vindt u onderaan deze nieuwsbrief.

Al met al is het weer een heel verhaal geworden uit Omaruru.

Tot de volgende nieuwsbrief!

Loek, Ada, Betty en Theo

Siama Children Namibie

Siama Children Namibie

Rekeningnummer 30.11.21.3289 Rabobank, Rijpwetering – IBAN: NL45 RABO 0301 121389

Huigsloterdijk 360

2158 LR  Buitenkaag

 Nederland

Het is lente….

Nu de winter hier zijn intrede doet, begint in Namibië de lente. Dit betekent ook dat de eerste regen is gevallen. Een mooie testcase voor ons huis. Zoals in eerdere nieuwsbrieven vermeldt, hebben we het dak op laten knappen in april. Daarna heeft het eigenlijk niet meer goed geregend en nu is het dus het moment om te kijken of het ‘lekproef’ is. Het is afwachten of je ’s morgens wakker wordt in een nat of droog bed! Met de regenperiode in het vooruitzicht is het goed te weten dat er nieuwe muggenscreens zijn aangebracht in het huis. Zo worden onze meisjes bechermd tegen de malaria-muggen.

Einde schooljaar

Het schooljaar 2008 nadert zijn einde. 28 november begint voor de kinderen de grote vakantie die tot half januari duurt. We moeten nu maar duimen voor de meisjes, of ze bevorderd worden naar een volgende groep. Voorlopig ziet het er goed uit, want bij verschillende wedstrijdjes in lezen, rekenen, enz. haalden 10 meisjes van Siama een diploma! Bernice was zelfs de beste van het jaar in haar klas. Op de foto zie je ze trots staan met op de achtergrond de diploma’s aan de muur. Ja, we mogen best trots zijn op deze dametjes. Dankzij de inzet van Heike en Apollonia, en uiteraard de meisjes zelf, worden er mooie resultaten geboekt. Een belofte voor de toekomst!

Wisseling

Minder leuk is het nieuws dat Jen-Eva na dit schooljaar ons huis gaat verlaten. Jen-Eva is nu 14 jaar en kan niet naar het vervolgonderwijs in Omaruru. Na veel moeite is er nu een speciale school voor haar gevonden in de hoofdstad, Windhoek. Een plaats, die + 280km van Omaruru ligt. Jullie begrijpen dat dit te ver is om dagelijks heen en weer te pendelen (mocht openbaar vervoer al bestaan!) Ze gaat dus intern wonen in Windhoek. Wij vinden het allemaal jammer dat zij en de andere meisjes afscheid van elkaar moeten nemen. Haar plaats wordt door een ander meisje ingenomen.

De nood is nog altijd hoog in Omaruru en omstreken en vele kinderen wachten op een plaatsje bij ons op Siama. Hier krijgen ze niet alleen de kans om naar school te gaan, maar bovenal geborgenheid, liefde en warmte. Een echt ‘thuis’!

Alexandrine neemt de plaats in van Jen-Eva. Ze is 9 jaar en woont met haar ouders onder zeer slechte condities in de plaatselijke zwarte wijk. Haar moeder kan het gezin niet aan en haar vader (als ‘ie al thuis is) heeft geen werk en drinkt…..

Wij geven Alexandrine een warm welkom als zij in januari bij ons komt wonen. Hopeijk voelt zij zich snel thuis bij de andere meisjes.

Computers

Met ingang van het nieuwe schooljaar beschikken we over 2 nieuwe computers. Een bevriende organisatie uit Duitsland, Namibia ProKind, heeft ons deze computers geschonken. En met een aansluiting op het internet hebben de meisjes meer mogelijkheden om hun kennis te vergroten, wat zeker in Namibië heel belangrijk is. Met computers kunnen werken betekent in dit land dat ze in de toekomst eerder misschien wel betere banen kunnen krijgen, zodat ze op eigen benen kunnen staan en iet terugvallen in oude levenrituelen.

Daarom zoeken we nog educatieve dvd’s of spelletjes in het engels. Misschien hebt u thuis nog ergens iets liggen (Windows XP). Wij houden ons aanbevolen.

Dit materiaal hoeft niet echt leeftijdsgebonden te zijn; onze meisjes zijn tussen de 8 en 15 jaar.

Concert

De meisjes en Heike kregen een uitnodiging om een klassiek concert bij te wonen. Een zangeres zong liederen van Mozart en werd daarbij begeleid door een pianiste. Hoewel onze meisjes hier aanvankelijk maar vreemd tegen aan keken, later luisterden ze toch heel geïnteresseerd. En zoals altijd werd in de encyclopedie opgezocht wie deze componist was en waar en wanneer hij leefde. Daar maakten ze een klein werkstukje van. Erg leerzaam voor ze!

Evenals de sprekende globe die wij dit voorjaar voor ze meebrachten. Deze ‘vertelt’ waar elk land ligt, wat de hoofdstad is, welke geldeenheid er is, en hoeveel inwoners een land heeft. Ze zijn hier erg vaak mee bezig. Ook hebben ze met behulp van Heike en Apollonia een wegwijzer gemaakt. Zij hebbben die landen vermeld waar hun sponsors wonen. Die komen overal vandaan zoals u kunt zien.

Verdere activiteiten

Op de plot staan (stonden) verschilllende oude auto’s, die daar ooit eens waren neergezet. In de vrije uurtjes zijn de meisjes heel enthousiast met verf en kwast aan het werk gegaan en hebben ze deze wrakken ‘omgetoverd’ tot ‘glimmende bolides’. Ze voelen zich de koning te rijk en ‘rijden’ nu heel wat in het rond!

In januari wil Heike starten met duitse en franse lessen. Namibië is een duitse kolonie geweest en er wordt hier nog heel veel duits gesproken. Na de onafhankelijkheid in 1998 is besloten om het engels als moedertaal in te voeren, vandaar dat onze meisjes engels spreken. Het is echter een plus voor ze, als ze zich ook verstaanbaar kunnen maken in het duits en het frans.

Al met al dus weer een hoop te vertellen over het wel en wee in Omaruru.

Binnenkort brengen Betty en Theo weer een bezoek aan Siama en hopen we u dan weer het allerlaatste nieuws te kunnen vertellen.

Terug van weggeweest

Nu de zomervakantie van de meisjes ten einde is, is iedereen weer met frisse moed aan de slag gegaan.

Helaas is één van de meisjes, Macky, niet meer komen opdagen. Toen Heike navraag deed waar ze bleef, vertelde haar tante dat ze niet meer terug kwam…. Verdere uitleg kwam er niet. Heel vervelend voor Macky, die het op Siama zo goed naar haar zin had. We zullen wel blijven proberen haar bij ons terug te krijgen. Een leuker bericht is, dat we er en nieuw meisje bij hebben, Elaide. We hopen dat ze het in ons huis met de andere meisjes goed naar haar zin zal hebben.

Ondanks de vakantie, ook voor Heike en haar gezin, bleef er genoeg werk voor haar. Nu het hartje zomer is, groeit alles als kool. Dus in de groententuin is genoeg te doen. Op de foto ziet u de pompoenenoogst die Heike geoogst heeft… en na bereiding in de vrieskist wordt opgeslagen.

Voordat de kinderen op vakantie gingen, ‘trakteerde’ één van de sponsors de kinderen op een Christmas Party. Een heuse Santa Claus danste met de girls èn ……… hoe vreemd het voor ons ook uitziet, er werd bij de Camp Site Lodge gezwommen en pizza gegeten. Het was een reuze feest voor Siama.

Dit is alle nieuws voor nu. Eind van deze maand gaan we zelf een kijkje nemen in Omaruru en komen er ongetwijfeld meer nieuwtjes vanuit Siama!De afgelopen weken heeft het weer behoorlijk geregend in Omaruru, en helaas bleek het dak nog steeds niet waterproof te zijn. Ondanks het feit dat we garantie hebben met het dak, lijkt niets te werken…. Heel vervelend. De optie is nu om het dak met een speciale siliconen te behandelen. Dat gaan we nu proberen. Ook het electriciteit begint het te begeven op sommige plekken en het wordt hoog tijd dat de oude pijpen vervangen gaan worden….

Dus tot de volgende nieuwsbrief!!

Loek, Ada, Betty en Theo

Als u deze nieuwsbrief onder ogen krijgt is het voorjaar in Namibie en tevens de regen periode.

Maar de regen, waarnaar zo gesnakt wordt, is slechts één keer gevallen. Een beetje te weinig tot nu toe dus….

De temperaturen zijn boven de 30 graden; er is vaak veel wind, donkere wolken, donder en bliksem, maar  regen……..ze moeten er in Omaruru nog eventjes op wachten. Wel is de natuur prachtig; bloemen beginnen overal te groeien evenals de groenten in onze tuin.

Voorjaar in Namibië dus, maar het wachten blijft op een goeie regenbui dit keer want dan kunnen we ook het dak van het Siamahuis testen of het waterdicht is.

Dat is immers in juli gerepareerd!!

Vervolgonderwijs 

Vier meisjes uit ons huis gaan naar het vervolgonderwijs. In Omaruru is één school waar je dit onderwijs kunt volgen. Dit is op zich al heel bijzonder, aangezien het land niet veel scholen met vervolgonderwijs heeft.

Het onderwijs is een beetje te vergelijken met de MAVO in Nederland, maar dan wel op een lager niveau!!

Wij zijn blij dat onze 4 meisjes toegelaten zijn. Allemaal hebben een soort toelatingsexamen moeten doen om te zien of ze voldoende basiskennis hadden. En ze zijn allen met vlag en wimpel geslaagd.

Half januari gaan zij daar beginnen en wij kijken allen uit naar deze nieuwe periode in hun leven.

Excursie

Eind oktober hebben de meisjes van Siama een excursie gemaakt naar de Epupa Falls in het noorden van Namibie. De Epupa watervallen bestaan uit een serie van trappen waar de Kunene rivier een verval kent van 60 meter over een totale afstand van 1,5 km. De hoogste val is zo’n 32m. De rivier splitst zich hier in een veelheid van kanaaltjes en schept zo honderden kleine begroeide eilandjes.

Op de terugweg die via het Etosha Park (groot wildpark) liep, hebben ze veel olifanten, leeuwen, zebra’s, giraffen  en andere dieren gezien. Ze waren opgetogen en dolenthousiast over zoveel ontdekkingen die ze gezien hadden. Ook voor Namibische kinderen is zo’n excursie en het zien van zoveel wilde dieren heel ongewoon. De bevolking komt vaak niet verder dan hun eigen dorp.

Dus dit was een buitengewone ervaring voor ze.

Mode-wedstrijd

 Mercia, één van onze meisjes op Siama heeft op school een modeshow wedstrijd gewonnen.En zoals je op deze foto kunt zien, zag ze er prachtig uit.

Zij zelf was  dan ook erg trots op dit gebeuren.

De Bof

Op een ochtend in oktober werd Engenesia wakker met allemaal rode vlekken op haar gezicht en lijf. Ze schrok zich een hoedje en mompelde tegen Heike; “Ik heb niets gedaan, het kwam vanzelf!!”. Het bleek dat ze de bof had.

Nog 4 andere girls raakten ook besmet.

Er was dus een ware ziekenboeg in huize Siama. Gelukkig zijn ze allen weer beter en gaan ze weer naar school.

Sponsornieuws

De ouders van Heike (onze manager op Siama) hadden op hun golfclub in Luxemburg een wedstrijd georganiseerd.

“Golf de Luxemboug-Domaine de Belenhaff” wist voor Siama € 2.200,- bijeen te brengen.

Wij zijn onze Luxemburgse donateurs heel dankbaar voor dit fantastische bedrag

Ook in Nederland mochten we “fantastische” donaties in ontvangst nemen.

O.a. een aantal lopers, die de Dam tot Dam wedstrijd liepen.

Zij lieten zich goed sponsoren en dat bracht een mooi resultaat voor Siama op. Waarvoor onze grote dank.

Een andere groep, Stichting Wevea, een organisatie van SAPconsultants,die 1 dag per jaar pro deo werken en de opbrengst daarvan aan een goed doel schenken.

Het was een subliem bedrag, waarvoor dank, dank, dank.

En natuurlijk niet te vergeten al onze maandelijkse ondersteuners en jubilarissen die geldelijke bijdragen vragen voor Siama. Dank u wel.

De kinderen van Siama zijn er bijzonder mee geholpen en met hun woorden :  “BAIE DANKIE”

Met al dit goede nieuws, willen wij deze nieuwsbrief dan ook eindigen.

Tot de volgende keer.

Loek, Ada, Theo en Betty