Het is alweer veel te lang geleden dat u iets hoorde van Siama Children Namibie. Tijd dus, om iets van het project te vertellen.
De meisjes doen het tot dusver allemaal goed, zijn gezond (geen Mexicaanse Griep) en kijken uit naar de vakantie die eind november begint tot half januari.
Of ze allemaal over zijn naar een volgende klas (grade) weten ze pas bij het begin van het nieuwe schooljaar. Dus blijft het in de vakantie spannend waar zij in januari naartoe gaan.
Voor de oudste meisjes (4) die inmiddels 15 jaar zijn, zou dan hun laatste schooljaar zijn aangebroken. Wat zij daarna gaan doen is nog heel onzeker. Heike wil kijken of zij scholen kan vinden voor een vervolg (beroeps) opleiding of anders, werk vinden. Dit houdt in dat ze dan verhuizen van Siama naar een andere plaats, omdat deze opleidingen niet in Omaruru zijn.
Wel hebben verschillende meisjes nog steeds Franse en of Duitse les van Heike. Namibië is van origine een Duitse kolonie geweest en veel (oudere) inwoners spreken nog Duits. Dan is het dus logisch dat de jongere bevolking toch nog iets van deze taal wil kunnen spreken.
Ik vroeg aan Heike waarom Frans? Zij schreef mij terug dat er steeds meer Franse toeristen op vakantie gaan naar Namibië. En omdat toerisme de grootste bron van inkomen is in dit land, is het natuurlijk een pré als onze meisjes de gasten in het Frans te woord kunnen staan (mits ze natuurlijk in de toeristensector te werk gaan). Met kennis en vaardigheid van de computer, ligt er voor de meisjes een betere toekomst in het verschiet. Het is te hopen dat ze dan niet zo snel zwanger raken, want dat is een groot probleem in Namibië. Jonge, onopgeleide meisjes, raken zeer snel zwanger!
Wij mogen ons gelukkig prijzen dat geen van onze meisjes zwanger is geraakt. In Namibië zijn op deze leeftijd al heel wat girls moeder, met alle gevolgen van dien. (geen werk meer, HIV besmetting e.d.) Grote lof gaat hier uit naar Heike en Apollonia, die onze girls constant op het hart gedrukt hebben op te letten en wat de consequenties van een zwangerschap zijn….
In 2010 zullen er dus wel veranderingen in het huis plaats vinden. Maar de lege plekken zijn heel snel weer opgevuld. Honderden meisjes staan op wachtlijsten. Er zal dus zeker niet lang een lege plaats in het huis zijn.
Binnen 2 weken gaan Theo en Betty weer naar Omaruru om er een kijkje te nemen. Zij zullen zelfs met Heike en Apollonia aan de tafel gaan en toekomstplannen bespreken. Moet er uitbreiding komen van het huis? Gaan we meer kinderen opnemen om hen een betere toekomst te geven. Wat zijn de consequenties van deze beslissing; financieel, operationeel, e.d.?
In een volgende nieuwsbrief hoop ik een tipje van de sluier te kunnen oplichten. Het zou toch fantastisch zijn als we nog meer kinderen een kans op een beter bestaan kunnen geven. En dit alles dankzij uw steun en goede gaven!
Gaan er in huis veranderingen komen, buiten is al veel veranderd en hoe!! Engelen bestaan! Echt!!
Heike en haar man Ender kregen van goede kennissen die teruggaan naar Europa, en ook in Omaruru wonen, hun zwembad cadeau!! Zoals u op de foto’s kunt zien, het is een groot plastic badzeil dat in de grond gegraven moest worden. Zij hebben dat aan Siama geschonken, zodat de meisjes er ook profijt van konden hebben. Met elkaar hebben ze geholpen met een gat te graven, waar het zeil in paste. Ender heeft de bodem ge-egaliseerd en een zachte houten vlonder gelegd, zodat de meisjes schone voeten hebben voor ze in het water springen. En met chlorine houden ze het water schoon. Over de temperatuur van het water hoef je daar niet in te zitten, want meestal is het daar heel warm, zo’n 30 tot 37 graden.
Het is toch een luxe en ook de meisjes zijn er verguld mee. Toch wel bijzonder als je zoiets aangeboden krijgt!
Tot zover het laatste nieuws van ons project. Wij danken u voor alle steun in het afgelopen jaar en we hopen dat we ook in 2010 weer op u mogen rekenen.
Wij, Heike, Apollonia, Ender en al onze meisjes wensen u heel fijne kerstdagen en alle goeds voor het nieuwe jaar!
Loek, Ada, Theo en Betty
Siama Children Namibie
